Επιλέγοντας φέτος την ΕΛΠ 22 ως μία από τις δύο θεματικές ενότητες που έπρεπε να ολοκληρώσω για φέτος στο Ε.Α.Π. είχα δυστυχώς για καθηγητή μου τον Παναγιώτη Τζαμαλίκο. Και λέω δυστυχώς γιατί ο τρόπος που γινότανε το μάθημα πολλές φορές θύμιζε αυτό των θρησκευτικών αφού οι αναφορές του στον χριστιανισμό και οι παραπομπές του στην Αγία Γραφή ήταν εκατοντάδες. Στην εργασία μου για τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς έκανα το "λάθος" να κάνω κριτική στον Μέγα Αθανάσιο, μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ο οποίος, μεταξύ των άλλων, διεκδικούσε να έχει και επιστημονικό λόγο (χαρακτηριστικό πολλών "αυθεντιών" του κλήρου). Επόμενο ήταν αυτή μου η κριτική να μην του αρέσει. Γνώμη μου είναι λοιπόν πως ο εν λόγω καθηγητής μπορεί να εκπροσωπεί άριστα την εκκλησία όπως έκανε και ο Αθανάσιος, δεν μπορεί όπως να εκπροσωπήσει το σύνολο της ελληνικής φιλοσοφίας εφόσον αυτή πλήγηκε ανεπανόρθωτα από τον Αθανάσιο και τους άλλους "μεγάλους".
