ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ κ. ΓΚΙΟΥΛΕΚΑ

Τι κι΄ αν έκανες την πόλη μας τσίρκο διοργανώνοντας 2 συναυλίες καθημερινά πριν τον δεύτερο γύρο (Κούσκουρα, Αριστοτέλους) τι και αν έβαλες όλους τους καημένους ΟΝΝΕΔίτες να ποδηλατούν καθημερινά με τα μπλουζάκια σου -τι υποκρισία και αυτή, η παράταξη που έκανε την πόλη ένα απέραντο πάρκινγκ θυμήθηκε το ποδήλατο- τι και αν αυτή η πόλη είναι γεμάτη αφελείς που θα προτιμούσαν εσένα έναν άχρωμο άοσμο άγευστο δημοσιογράφο κρατικού καναλιού που το γυαλί οδήγησε στη βουλή, παρά έναν καθημερινό άνθρωπο με πάθη που απέχει αιώνες από το Lifestyleάκι σου, έχασες κύριε Γκιουλέκα.

ΚΩΣΤΑΣ ΓΚΙΟΥΛΕΚΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΚΛΑΜΑΤΑ

Πραγματικά φίλοι μου Θεσσαλονικείς είστε για κλάματα. Εκεί που σταματάει η λογική ξεκινάει η εφευρετικότητα των κομματαρχών της Ρηγίλλης που "φύτεψε" ξανά στα τελικά της κούρσας για τον δημαρχιακό θώκο, τον αντικαταστάτη-συνεχιστή του απερχόμενου οικοιοθελώς πετυχημένου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου. Εισαγωγικά στο πετυχημένος; Όχι βέβαια, αφού όσες θέσεις διεκδίκησε σ΄όλη την πολιτική του σταδιοδρομία τις κέρδισε πανηγυρικά. Άρα φεύγει μ΄ένα ποσοστό 100%. Ε.. χαλάλι τα 170.000 ευρώ που πλήρωσατε κατακαημένοι για να επιπλωθεί το γραφείο του. Και τώρα αφού πήραν χαμπάρι τα γούστα σας είναι η σειρά του κλώνου. Κώστας Γκιουλέκας.

MULTIRAMA και σωστή υποστήριξη.

Στις μέρες μας σπανίζει η σωστή εξυπηρέτηση και υποστήριξη μετά την πώληση. Μετά την αγορά, καπου εκεί σταματάει και η σχέση σου με το κατάστημα. Στα ηλεκτρικά πλέον, έχουν καθιερωθεί οι μεγάλες (ευτυχώς) αλυσίδες. Έτσι σε περίπτωση ελλατωματικού προιόντος ή και απλά επιστροφής δεν χρειάζεται να ψάχνεις ποια είναι η μητέρα εταιρεία να το στείλεις πίσω και να τραβάς κανάλι.

ΧΑΡΤΟΜΑΝΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Στην καθημερινή αφισορύπανση και βρωμιά της ζωής μας, προστίθεται και το απίστευτο χαρτομάνι των διαφημιστικών φυλλαδίων από τις μεγάλες (συνήθως) αλυσίδες τροφίμων και ηλεκτρικών. Πεταμένα μπροστά στην είσοδό μας, σε ταχυδρομικές θυρίδες όπου αυτές υπάρχουν, στα ρολά των καταστημάτων, πολλές φορές διανέμονται σε κεντρικά σημεία ή ακόμη και στα φανάρια , εκατοντάδες χιλιάδες φυλλαδίων δηλαδή τόνοι χαρτιού, ασχημαίνουν τα ήδη βρωμερά πεζοδρόμια και ρυπαίνουν απίστευτα.

ΕΛΕΝΑ ΡΑΠΤΗ.ΕΤΣΙ.. ΨΗΦΙΖΕΙ... Η ΘΕΣΣΑ-ΛΟ-ΝΙΚΗ

ΕΛΕΝΑ ΡΑΠΤΗ.

Περπατώντας τέλη καλοκαιριού του 1998 στη Θεσσαλονίκη, η ατμόσφαιρα, η βρωμιά και το χαρτομάνι της αφισοκόλλησης, θυμίζαν εκλογές. Κάπου εκεί ψηλά σε μια κολόνα δέσποζε η αφίσα της. Έλενα Ράπτη, υποψήφια με τον Ατσαλάκωτο Δήμαρχο της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, της Ερωτικής πόλης, Σταυροδρόμι των Βαλκανίων, και Στολίδι του Βορρά (ναι.. έχει κόσμο που τα πιστεύει). Το χαμόγελο της..ίδιο μέχρι σήμερα, εμφάνιση άψογη βιογραφικό μηδέν, μέχρι να εκλεγεί δεν είχε συμμετοχή ούτε στο 5μελές της τάξης της.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ:ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΦΑΝΤΑΣΜΑ

Εχω περπατήσει τούτη την πόλη χιλιάδες φορές, τόσο σε κεντρικές οδούς όσο και σε σοκάκια, πεζόδρομους και πλατείες. Σε κοσμικά μέρη αλλά και σε γωνιές οπου μένουν μετανάστες και φτωχολογιά. Ποτέ, μα ποτέ μου δεν είδα τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο σας τ΄ ορκίζομαι, κι΄ έτσι αναρωτιέμαι, πως είναι δυνατόν αυτός ο δήμαρχος που έχει βυθίσει στα χρέη το Δήμο Θεσσαλονίκης, που εμπλέκεται σε τόσα οικονομικά σκάνδαλα, που διοικεί έναν δήμο που βασιλεύει η αναρχία των τραπεζοκαθισμάτων, της παράνομης στάθμευσης, των λεηλατημένων- απο τους καταστηματάρχες- πεζοδρομίων, να χαίρει τέτοιας αποδοχής απο το εκλογικό σώμα, δηλαδή τους πολίτες, τόσα χρόνια.

Ο ΗΛΙΘΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΝΗΛΙΘΙΟΣ

Ξύπνησα πολύ πρωί, γύρω στις 9.30 φταίει κι΄αυτό το αναθεματισμένο συνθετικό μαξιλάρι που οδηγεί τα σάλια που τρέχουν απ΄το στόμα μου μέσα στο αυτί, ίσως γι΄ αυτό μυρίζει η ακοή μου άσχημα.

Έβαλα να φάω μια κούπα μούσλι, αν και σήμερα μου φάνηκε λίγο διαφορετικό, μάλλον θα ήταν από τις τσίμπλες των ματιών μου. Αλλη φορά θα πλένομαι πρώτα.

Το ξύρισμα όπως πάντα οδυνηρό, το αίμα να τρέχει ανάμεσα στις λεπίδες και σε συνδιασμό με το αφροτζέλ να δίνει ένα χρώμα ροζαλί σαν το γλάσο που έχουν κάτι παιδικές τούρτες οι οποίες έχουν πιο πολλά Ε απο το μερεμέτι στο Μάλεμε.

"ΤΙ ΜΕ ΛΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΛΕΩ" από Γ.Μπαμπινιώτη

"Το όλο θέμα ξεκινά σε παλαιότερες εποχές, με την κατάργηση της δοτικής, οπότε και γεννιέται η ανάγκη να βρεθεί νέα λύση εκεί που μέχρι πρότινος χρησιμοποιούταν η συγκεκριμένη πτώση. Έτσι, καθημερινές φράσεις όπως π.χ. το "λέγεις μοι" παύουν να υφίστανται και η γλώσσα αναζητά έναν νέο τρόπο έκφρασης. Στην Βόρειο Ελλάδα προτιμήθηκε η αιτιατική ενώ στην Νότιο Ελλάδα η γενική για να δώσουν (σε νεώτερα ελληνικά) "με λες" και "μου λες", αντίστοιχα.