Ελπίζω τις σημερινές μέρες μετά
από τη σωρεία αποκαλύψεων για τη διοίκηση "Αρμαγεδών" του Βασίλη
Παπαγεωργόπουλου, να μην υπάρχουν άλλοι αφελείς Θεσσαλονικείς που να μην
υποστηρίζουν ότι αυτός ο άνθρωπος έκανε τεράστια ζημιά. Το αν θα καταλήξει σε
κάποιο κελί πλέον είναι θέμα περισσότερο πολιτικών ισορροπιών, γιατί αν δεν
ήταν τέτοιο, είναι τόσα τα στοιχεία και οι κατηγορίες που βαραίνουν αυτόν και
άλλους συνεργάτες του (Ζορπίδης, Λεμούσιας) που φαντάζει απίστευτο να την
γλυτώσει.
Το θέμα μου τώρα δεν είναι αυτό, αλλά η
αντιμνημονιακή στάση του Κώστα Γκιουλέκα- ο οποίος μην ξεχνιόμαστε ήταν μέγας
υπερασπιστής του "έργου" του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου- μια στάση
ανέξοδη, ένα "όχι" αστείο και προσβλητικό. Και γιατί αστείο;
Στοιχίζει κάτι στη Ν.Δ. και στον Αντώνη Σαμαρά μια 20άδα ανταρτών; Σίγουρα κάτι
λιγότερο από τους σκοπούς τους οποίους αυτό εξυπηρετεί. Και ειδικά για
τον Κώστα Γκιουλέκα, τι στοιχίζει περισσότερο; Η επίπληξη από την ηγεσία του ή
η θέση του δημάρχου Θεσσαλονίκης. Σίγουρα αν θα ψήφιζε "ναι" στο μνημόνιο
θα ήταν κάτι που θα τον βάραινε στις επόμενες δημαρχιακές εκλογές. Έτσι... δε
βαριέσαι, ένα πάνω ένα κάτω δε λέει κάτι. Να δεχθώ την ειλικρινή πρόθεση
κάποιων συνδικαλιστών όπως ο κος Μανώλης...πάει κι΄ έρχεται. Αλλά ένας πλέον συντηρητικός
να πάει κόντρα στο ρεύμα; Μην τρελαθούμε κιόλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου