Το ραδιόφωνο έχει περιορισμένες δυνατότητες κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αφού όσοι έχουν την τεχνογνωσία να το εξελίξουν είναι απασχολημένοι με τις τηλεπικοινωνίες του Μετώπου (Μπαντιμαρούδης 2006, 53). Μετά το τέλος του πολέμου όμως οι χώρες επενδύουν πολλά σε αυτό το νέο μέσο διασφαλίζοντας παράλληλα πως όσοι έχουν δυνατότητα εκπομπής στα ραδιοκύματα δεν θα παρεκκλίνουν από τα όσα προστάζει το εθνικό κράτος. Στην έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι κυβερνήσεις εμφανίζονται πανέτοιμες για τον αγώνα επικράτησης στα ραδιοκύματα και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως, δεν είναι απλά ο πρώτος πόλεμος που καλύπτεται από ραδιοφωνικά, αλλά ο μόνος που ξεκίνησε στην κυριολεξία από έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Η προβοκάτσια της δολοφονίας των Γερμανών ραδιοφωνικών παραγωγών στις 31 Αυγούστου 1939 που οργανώθηκε από τους ίδιους τους Γερμανούς, θα διαδοθεί μέσω του πύρινου λόγου του Γκαίμπελς τάχιστα στον οργισμένο γερμανικό λαό (Μπάλτα 2010, 222). Οι Πολωνοί πρέπει να πληρώσουν για αυτό τους το «έγκλημα».
