Η πολεμική- δραματική περιπέτεια του 1971 Οι τελευταίοι του Ρούπελ, είναι μια παραγωγή του Τζαίημς Πάρις σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου και σενάριο Γιάννη Μαρή[1]. Στην αρχή της δεκαετίας του ΄70 σημειώνεται έκρηξη στην παραγωγή πολεμικών και ιστορικών περιπετειών[2] κάτι που οφείλεται και στον εορτασμό των 150 χρόνων από την ελληνική επανάσταση. Η ταινία αυτή εντάσσεται απόλυτα στο ιστορικό πλαίσιο της εποχής που δημιουργήθηκε, αυτό της δικτατορίας, ενώ παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με άλλες παραγωγές του Πάρις[3]. Αξίζει δε να αναφερθεί πως ένα χρόνο μετά την προβολή της στις ελληνικές αίθουσες προβλήθηκε και στην Ισπανία του Φράνκο[4].
Οι νέες Θερμοπύλες
Η ιστορία διαδραματίζεται στις αρχές του Απρίλη του 1941 στην Βόρεια Ελλάδα λίγο πριν την γερμανική εισβολή στις 6 Απριλίου 1941 και χωρίζεται σε δύο μέρη: στο πρώτο οι πρωταγωνιστές ολοκληρώνουν επιτυχώς μια ριψοκίνδυνη αποστολή κατασκοπείας και στο δεύτερο επιστρέφουν στα οχυρά ώστε να τα υπερασπιστούν έναντι ενός εχθρού που έχει τεχνολογική και ποσοτική υπεροπλία. Μάχη απέλπιδα η οποία, παρόλο που τελειώνει με την παράδοση των οχυρών, μοιάζει περισσότερο με νίκη. «Αυτοί είναι όλοι; Αυτοί είναι μόλις τριακόσιοι» λέει έκπληκτος ο Γερμανός στρατηγός για να πάρει την απάντηση πως όντως, είναι «Τριακόσιοι όπως τότε στις Θερμοπύλες». Οι Έλληνες στρατιώτες χαίρουν καθολικής αναγνώρισης από τον εχθρό στον οποίο κατάφεραν δυσανάλογα μεγάλες απώλειες. Αποχωρούν με το κεφάλι ψηλά λαβωμένοι μα όχι νικημένοι.
