Καμιά φορά είναι καλό να
καταθέτεις τις σκέψεις σου για κάτι στο οποίο δεν ανήκεις και δεν υποστηρίζεις. Νομίζω πως το να
αναγκάζεσαι να εκφράζεσαι δίχως να υπεκφεύγεις μόνο καλό μπορεί να σου κάνει. Έτσι λοιπόν βάζω στην
άκρη προς το παρόν την αριστερή πολιτική μου ταυτότητα και προσπαθώ να σκεφτώ
ως ψηφοφόρος της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης ο οποίος καλείται να αποφασίσει
ποιον θα τοποθετήσει πρωτοπόρο στο τιμόνι της Νέας Δημοκρατίας. Ξεκινάω λοιπόν
ανάποδα, ποιος πιστεύω δηλαδή πως δεν είναι ικανός να ηγηθεί της Ν.Δ:
Ο Απόστολος Τζιτζικώστας είναι η χειρότερη επιλογή. Άχρωμος, άοσμος και άγευστος μου θυμίζει έντονα
Κώστα Καραμανλή, έναν πολιτικό ο οποίος βύθισε την χώρα και η σιωπή του
εκλαμβάνεται ακόμη από ένα μεγάλο κομμάτι της Ν.Δ. ως στάση σοφίας. Γόνος
πολιτικού ο Απόστολος, τοποθετήθηκε αρχικά ως αιρετός στην περιφέρεια
Θεσσαλονίκης και στις επόμενες περιφερειακές εκλογές σάρωσε στα ποσοστά.
Καθόλου άσχημα για τους σοφούς πολίτες της συμπρωτεύουσας οι οποίοι για χρόνια ψήφιζαν
κλέφτες. Σήμερα, ο Απόστολος Τζιτζικώστας προβάλει ως «σοβαρή» επιλογή και ως «νέο
αίμα». Σίγουρα είναι σοβαρός αφού για να γελοιοποιηθείς πρέπει πρώτα να
ακούσουμε τι έχεις να πεις, και ο Απόστολος δεν έχει πει τίποτα. Δεν θα πάρω.
Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, αν ήμουν
δεξιός, θα μου ήταν διεστραμμένα συμπαθής. Ανέλαβε τις τύχες της παράταξης όταν
όλοι αδιαφορούσαν. Αν τα είχε καταφέρει θα τον επέλεγα για
αρχηγό ασχέτως της ηλικίας του και του γεγονότος ότι ήταν χρόνια στον σκληρό
κομματικό πυρήνα. Δεν τα κατάφερε όμως και τις λίγες βδομάδες που είχε απέναντί του τον
Τσίπρα ολιγώρησε τόσο που με έκανε να πιστέψω ότι πάσχιζε να χάσει τις εκλογές.
Συνεπώς δεν θα μπορούσα λίγους μήνες μετά να τον επιλέξω για αρχηγό.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης θα μου ήταν
ακόμη πιο συμπαθής. Δεξιός, αντικομουνιστής, αυτοδημιούργητος δίχως κάποιο «τζάκι»
πίσω του, υπερασπιστής του μνημονίου και πολιτικός με άποψη που έχει να πει
κάτι για όλα. Εφόσον λοιπόν δεν μου θυμίζει σε τίποτα τον Τζιτζικώστα θα τον
επέλεγα σίγουρα για αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας παρόλο που ανήκε στις τάξεις
του ΛΑ.Ο.Σ. Το προσόν όμως που τόσο θα εκτιμούσα στον Άδωνι, αυτή του δηλαδή η
εξωστρέφεια, η παραστατικότητα και ο εκρηκτικός του χαρακτήρας, είναι παράλληλα και αυτά που τον κάνουν ακατάλληλο για αρχηγό. Χρόνια εκτίθεται όλη
μέρα στα κανάλια και όσα έχει πει σε αυτά αλλά και στην εκπομπή τηλεπωλήσεων
που διευθύνει, θα τον ακολουθούν μια ζωή. Ενώ ισχυρίζεται λοιπόν πως
ευαγγελίζεται την λαϊκή δεξιά με όσα έχει πει θα έχει τη ρετσινιά του
ακροδεξιού και του γραφικού μια ζωή. 
Θα ψήφιζα λοιπόν Κυριάκο Μητσοτάκη. Αν με πειράζει που είναι
γόνος πολιτικού με τεράστια ιστορία στην παράταξη; Όχι τόσο. Η εμπλοκή του στο
σκάνδαλο της Siemens;
Δεν νομίζω πως αποδείχτηκε κάτι ιδιαίτερο όσον αφορά το πρόσωπό του. Δεξιός ο
οποίος υπερασπίζεται τις πεποιθήσεις του και δεν προσπαθεί να ψαρέψει σε θολά
νερά, σοβαρός και όποτε χρειάστηκε δεν δίστασε να ορθώσει το ανάστημα του μέσα
στην παράταξη. Συνεπώς το ότι είναι γόνος πολιτικού δεν θα με εμπόδιζε να τον
επιλέξω. Κυριάκος λοιπόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου