ΠΕΖΟΔΡΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΝΙΚΗΣ. Μια άλλη άποψη.

Όποτε η Λεωφόρος Νίκης μετατρέπεται σε πεζόδρομο χιλιάδες κόσμου απολαμβάνουν τον περίπατό τους. Αυτό με έκανε να συλλογιστώ τα παρακάτω:

Τα τελευταία χρόνια στον Δήμο Θεσσαλονίκης τα ήδη λιγοστά και στενά πεζοδρόμια έχουν καταπατηθεί βάναυσα από τις πραμάτειες των καταστημάτων, τις μοτοσυκλέτες και τα τραπεζοκαθίσματα. Οι κατασκευές-«τσαντίρια» των καταστημάτων εστίασης και η χαλάρωση των ελέγχων με το πρόσχημα της κρίσης η οποία επιτρέπει κάθε λογής τυχοδιωκτισμό έδωσαν την χαριστική βολή στον ελάχιστο αστικό χώρο.

Η πεζοδρόμηση της Νίκης αναμφισβήτητα χαρίζει κάποιες ώρες αναψυχής σε κόσμο ο οποίος, ως επί των πλείστων, είναι επισκέπτης στο κέντρο. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πρόκειται για ένα ζωτικό έργο αφού ακόμη και στην πρότερη κατάσταση υπήρχε ο στενός πεζόδρομος από τον Ερυθρό Σταυρό μέχρι την Δ. Γούναρη ο οποίος στη συνέχεια φάρδαινε μέχρι και το μέγαρο μουσικής. Η παραπάνω διαδρομή εξασφαλίζει άνετα έναν περίπατο τουλάχιστον 1:45.

Σε αντίθεση με τα παραπάνω η από-πεζοδρόμηση που συντελείται καθημερινά  σε όλη την υπόλοιπή πόλη δεν στερεί απλά κάτι από την ψυχαγωγία των πεζών αλλά τους στερεί τον απαραίτητο χώρο. Γονείς με καροτσάκια στριμωγμένα ανάμεσα στα αυτοκίνητα, ΑΜΕΑ και ηλικιωμένοι σε απόγνωση και κάποιοι από εμάς απλά να δυσφορούμε. Από την μια ένα έργο κάνει τη ζωή λίγο ομορφότερη και από την άλλη έχουμε την καταστροφή εκατοντάδων έργων που είναι απαραίτητα.

Θα ισχυριστεί κάποιος πως ακόμη κι’ έτσι η πεζοδρόμηση από μόνη της δεν παύει να είναι ένα θετικό έργο, άλλωστε δεν είναι αυτή που εμποδίζει τον δήμο να επέμβει στην καταπάτηση των υπόλοιπων πεζοδρομίων. Η προβολή της όμως χρησιμοποιείται ώστε να ξεχαστεί η «αθόρυβη» από-πεζοδρόμηση της υπόλοιπης πόλης. Επίσης η πόλη πρέπει να ορίζεται ως ένα σύνολο και όχι ως μεμονωμένες περιοχές.

Τα καλά λόγια για την πρωτοβουλία του δήμου από έναν επισκέπτη που ήρθε για βόλτα με την οικογένειά του λίγες ώρες την Κυριακή θα είχαν αντίκρισμα μόνο αν δεν συνοδεύονταν από τις αυθαιρεσίες τις καθημερινότητας που επικρατεί στα υπόλοιπα πεζοδρόμια όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Τι νόημα έχει λοιπόν να έχεις στολίδι την Νίκης όταν μόλις έναν δρόμο παραπάνω στα πεζοδρόμια της Κορομηλά δεν μπορείς να περπατήσεις;

Αξίζει να αναφέρω ότι ο παραπάνω συλλογισμός έγινε με τις επιεικέστερες υποθέσεις για το μέλλον του πεζόδρομου αν και όταν αυτός κατασκευαστεί. Δηλαδή δεν υποθέτω ότι θα καταπατηθεί από τραπεζοκαθίσματα και μοτοσυκλέτες καθώς και τις επιπτώσεις για την υπόλοιπη πόλη αφού η κυκλοφοριακή συμφόρηση της πεζοδρόμησης θα μοιραστεί στις υπόλοιπες οδούς.

Πιστεύω λοιπόν πως η πεζοδρόμηση της Λεωφόρου Νίκης είναι ένα έργο βιτρίνα προεκλογικού χαρακτήρα αφού δεν απαντά σε κανένα από τα προβλήματα της πόλης. Θα είχε νόημα μόνο αν αυτοί που κόπτονται για πεζοδρομήσεις φρόντιζαν να εξασφαλίσουν την ακεραιότητα όλων των δημόσιων χώρων και των πεζοδρομίων όλης της υπόλοιπης πόλης. Μέχρι αυτό λοιπόν να εξασφαλιστεί κανείς δεν πρέπει να πανηγυρίζει για μια πεζοδρόμηση-φιέστα.