Οι τοιχογραφίες του Ευρύτου στον δήμο Ελληνικού- Αργυρούπολης

    Σε αυτή την ανάρτηση επέλεξα να ασχοληθώ με ένα θέμα το οποίο νομίζω πως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς αφενός είναι επίκαιρο και συνεπώς δεν έχει αναλυθεί διεξοδικά και αφετέρου πρόκειται για κάτι το οποίο – εξ όσων γνωρίζω- δεν συναντάται συχνά, ιδιαίτερα στον δημόσιο χώρο και στις υλικές μνημονικές αναπαραστάσεις. Αυτό είναι ένα σύμπλεγμα 12 τοιχογραφιών (γκράφιτι) ηρώων του 1821 που δημιούργησε ο νεαρός καλλιτέχνης Εύρυτος στους τοίχους του κολυμβητηρίου του δήμου Ελληνικού- Αργυρούπολης. Το έργο αυτό παρήγγειλε η δημοτική αρχή με αφορμή την επέτειο των 200 ετών από την έναρξη του Αγώνα για την ελληνική ανεξαρτησία.

 

Ο ρόλος του ραδιοφώνου στην εξέλιξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

 

Το ραδιόφωνο έχει περιορισμένες δυνατότητες κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αφού όσοι έχουν την τεχνογνωσία να το εξελίξουν είναι απασχολημένοι με τις τηλεπικοινωνίες του Μετώπου (Μπαντιμαρούδης 2006, 53). Μετά το τέλος του πολέμου όμως οι χώρες επενδύουν πολλά σε αυτό το νέο μέσο διασφαλίζοντας παράλληλα πως όσοι έχουν δυνατότητα εκπομπής στα ραδιοκύματα δεν θα παρεκκλίνουν από τα όσα προστάζει το εθνικό κράτος. Στην έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι κυβερνήσεις εμφανίζονται πανέτοιμες για τον αγώνα επικράτησης στα ραδιοκύματα και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως, δεν είναι απλά ο πρώτος πόλεμος που καλύπτεται από ραδιοφωνικά, αλλά ο μόνος που ξεκίνησε στην κυριολεξία από έναν ραδιοφωνικό σταθμό. Η προβοκάτσια της δολοφονίας των Γερμανών ραδιοφωνικών παραγωγών στις 31 Αυγούστου 1939 που οργανώθηκε από τους ίδιους τους Γερμανούς, θα διαδοθεί μέσω του πύρινου λόγου του Γκαίμπελς τάχιστα στον οργισμένο γερμανικό λαό (Μπάλτα 2010, 222). Οι Πολωνοί πρέπει να πληρώσουν για αυτό τους το «έγκλημα».