Ο "ενοχλητικός" Αλέξανδρος Νικολαϊδης

Η υποψηφιότητα του ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι το οποίο δεν μπορούν να του συγχωρήσουν οι ακροδεξιοί. Δεν είναι τόσο η "μακεδονική" του καταγωγή που στα μάτια τους τον καθιστά εθνοπροδότη, εφόσον συντάχθηκε με την παράταξη που ψήφισε τη συμφωνία των Πρεσπών, αλλά περισσότερο ότι το προφίλ του, αυτό δηλαδή του αθλητή ενός δυναμικού αθλήματος, δεν ταιριάζει στον αριστερό χώρο. Αντίθετα, εάν ήταν υποψήφιος ακόμη και στη Νέα Δημοκρατία, τότε θα ταίριαζε απόλυτα. Δεν το έκανε όμως.

Ο Κωνσταντίνος Λεντάκης και η "ιδεοληψία" της κοινωνικής δικαιοσύνης

Από που να πρωτοξεκινήσει κανείς τον σχολιασμό του άρθρου του Κ. Λεντάκη. Ένα αντιεπιστημονικό λιβελογράφημα στο οποίο ο πρωθυπουργός της χώρας χαρακτηρίζεται ως "κοντός παθολογικός ψεύτης", γίνεται αναφορά στο "Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ" του Σολζενίτσιν και διαρκώς επισημαίνεται ο κίνδυνος που διατρέχει ο πολιτισμός μας από από την "χειρότερη αριστερή ιδεοληψία" που είναι... η κοινωνική δικαιοσύνη. Απολαύστε υπεύθυνα.





"Λόγω των μυστικών δημοσκοπήσεων του Μαξίμου κατέφυγε η κυβέρνηση Τσίπρα σε κινήσεις πανικού, μεταξύ των οποίων η απόπειρα να διασπαστεί η ΝΔ μέσω της συμφωνίας Τσίπρα- Ζάεφ και οι φωτογραφικές νομοθετικές μεταρρυθμίσεις υπέρ της Χρυσής Αυγής, φανερώνοντας πόσο πολύ φοβάται ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι θα χάσει όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που έπονται το 2019. Παρότι οι ψηφοφόροι πρόκειται να πετάξουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο ντουλάπι της ιστορίας, οι πολιτικές ιδέες του κυβερνώντος κόμματος διδάσκονται στους μαθητές της Γ΄Λυκείου, οι οποίοι δίνουν εξετάσεις για να αποδείξουν την εκμάθηση των ιδεοληψιών της αριστεράς, από το καινούργιο μάθημα της κοινωνιολογίας. Το πρόβλημα έγκειται, στο ότι το συγκεκριμένο μάθημα, που διδάσκεται για πρώτη φορά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, παρουσιάζεται ως γνωριμία με μια επιστήμη, ενώ στην πραγματικότητα είναι κατήχηση στις ιδεοληψίες της αριστεράς. Αν οι μαθητές υιοθετήσουν μέρος αυτών των αντιλήψεων, τότε θα αντιμετωπίσουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα στο μέλλον ως κοινωνία. Τον ΣΥΡΙΖΑ μπορούμε να τον ξεφορτωθούμε οριστικά στις επόμενες εκλογές, αλλά μας αφήνει ως παρακαταθήκη των ιδεοληψιών του την πλύση εγκεφάλου της επόμενης γενιάς.

Ο Άδωνις, οι Εβραίοι και ο Δυτικός Πολιτισμός.

Αφού (νομίζει ότι) αποκήρυξε το ακροδεξιό αντισημιτικό του παρελθόν έχει γίνει από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές της ελληνικής εβραϊκής κοινότητας. Η θέση του αντιπροέδρου της Νέας Δημοκρατίας είναι τέτοια που δεν χωράει καραμπινάτους εθνικιστές. Ζήτησε μια μισή συγνώμη λοιπόν, όχι για τη συνολική του φασιστική, αστεία και ανιστόρητη στάση του όλα τα χρόνια, αλλά απλά γιατί προώθησε το βιβλίου "Εβραίοι: Όλη η Αλήθεια" του φασίστα Κωνσταντίνου Πλεύρη , πατέρα του έτερου φασίστα και πρώην συναδέλφου του στον Λ.Α.Ο.Σ. Θάνο Πλεύρη.

Ο Αθεϊστικός Υπαρξισμός και ο Ζαν Πωλ Σαρτρ. Ύπαρξη, Ουσία, Ελευθερία και συνέπειές της για την ανθρώπινη πράξη.

            Ο αθεϊστικός υπαρξισμός του Ζαν Πωλ Σαρτρ (J.P. Sartre 1905-1980) υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος δεν είναι δημιούργημα κανενός και εφόσον εγκαταλείφθηκε στον κόσμο, παρά την θέλησή του, είναι απεριόριστα ελεύθερος. Μια ελευθεριά που είναι ταυτόχρονα προνόμιο και βάρος. Προνόμιο γιατί δεν οφείλει να δίνει λογαριασμό σε κανέναν για τις πράξεις του και βάρος επειδή με τις πράξεις του δεσμεύει όλη την ανθρωπότητα όντας απολύτως υπεύθυνος για τις αυτές. Αυτή η ευθύνη την οποία αντιλαμβάνεται το ελεύθερο υποκείμενο είναι φυσικό να του δημιουργεί το άγχος της ύπαρξης. Μιας ύπαρξης η οποία συναισθάνεται ότι το προνόμιο της ελευθερίας που της δίνει το δικαίωμα να δρα αυτόβουλα, συνοδεύεται και από τον ηθικό αντίκτυπο της κάθε πράξης του. Η απόλυτη ελευθερία λοιπόν συμβαδίζει με την απεριόριστη ευθύνη.

Το Δάκρυ της Επανάστασης

Ένα σατιρικό διήγημα του Γιαννουλίδη Στέφανου,

Η πόλη ήταν πιο μουντή από ποτέ καθώς κουφάρια καμένων αυτοκινήτων άραζαν νωχελικά σε κάθε γωνιά ενώ ρακένδυτοι προσπαθούσαν να αφαιρέσουν από αυτά ότι μπορούσε να πουληθεί. Η επιστροφή στη δραχμή έγινε προτού 15 χρόνια το 2012 και έκτοτε μεσολάβησαν  πολλές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ώσπου σε μία από αυτή, κάποιος- αστυνομικός για πολλούς, προβοκάτορας για άλλους- πυροβόλησε και σκότωσε 3 πολίτες. Ήταν μόνο η αρχή…

Η επανάσταση όταν ξεκίνησε δεν άργησε να επεκταθεί. Καταστροφές δημοσίων κτηρίων και συγκρούσεις που θύμιζαν αντάρτικο πόλης. Μετά από έξη μήνες  η αστυνομία μαζί με τον  στρατό αλλά και μια ντουζίνα παραστρατιωτικών οργανώσεων πήραν τον έλεγχο αν και οι ηγεσίες τους εγκατέλειψαν τη χώρα ενώ δεν έμειναν και πολλά να σωθούν από την καταστροφή. Ο Σατανικός Ιωσήφ πλέον ήταν ο  παντοδύναμος δικτάτορας και οι ξένες δυνάμεις παρακολουθούσαν ανίκανες να επέμβουν..

Νεότερες λογοτεχνικές μορφές του ανθρώπινου υποκειμένου. Ο ιππότης, ο ποιητής και η αγαπημένη.

       Τα μεσαιωνικά έπη, πέρα από την λογοτεχνική τους αξία, διαμορφώνουν την ιστορική συνείδηση στους ακροατές οι οποίοι παρακολουθούν μαγεμένοι τις μακροσκελείς αυτές έμμετρες αφηγήσεις για ήρωες και θρύλους του παρελθόντος. Για τους ανθρώπους εκείνης της εποχής, λίγο νόημα έχει το αν και κατά πόσο όσα διαδραματίζονται στα έπη ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, συνεπώς δεν τους απασχολεί η διασταύρωση με άλλες πηγές ή η εξήγηση σε βάθος, αφού πρόκειται για ιστορίες τυποποιημένες και εξιδανικευμένες οι οποίες έχουν ως σκοπό την ψυχαγωγία και την  «εκπαίδευση» των ακροατών.

            Τα έπη, όσο και αν προσπάθησαν να μεταλλαχθούν, δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στο νέο κοινωνικοπολιτικό τοπίο και έτσι έδωσαν την σκυτάλη σε νέους πιο ευέλικτους λογοτεχνικούς τρόπους έκφρασης, όπως το ιπποτικό μυθιστόρημα και το λυρικό ποίημα, δείγματα των οποίων θα εξεταστούν σε αυτή την εργασία, εστιάζοντας στο απόσπασμα «Το χτένι της Γκουίνιβερ» από το έργο «Λάνσελοτ ο Ιππότης»του Κριετέν ντε Τρουά και στο ποίημα «Canzo»του Ντανιέλ Αρνώ. Τα παραπάνω έργα παρουσιάστηκαν προς το τέλος του 12ου αιώνα και έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον αφού, πέρα από την καθαυτή τους αξία, αποτελούν τα πρώτα δείγματα της νεότερης ευρωπαϊκής ποίησης, μια ποίησης η οποία στάθηκε καινοτόμα με πολλούς τρόπους.